Πρώτη σπορά

Πρώτη Σπορά

Πρώτη σπορά της Ανατολής,

εμείς μπολιασμένοι μ΄ ανεξήγητο καημό

καψαλισμένοι στο φως,

έρμαια του πάθους για ζωή και θάνατο.

Στις πέντε αισθήσεις αφημένοι

με μιαν έκτη άναρχη καρφωμένη στο στήθος.

Λουσμένοι στο φως του και την αρμύρα της

ανιχνεύουμε τ΄ αρχαία σημάδια στους ορίζοντες,

διαβάζοντας τ΄ αποτυπώματα των καιρών.

Καβαλλάρηδες του ανέμου και των κυμάτων

σεληνιασμένοι στη στροφή του ζεϊμπέκικου,

πατάμε δρόμους χαραγμένους αιώνες πριν, σ΄άλλα χώματα.

Σε συνεχή μετάγγιση κάναμε αποδεκτό

εκείνο που δεν ερμηνεύεται, εκείνο που δε διαβάζεται,

εκείνο που τραντάζει το στήθος, ως που ο λυγμός να γίνει δάκρυ.

Εμείς οι λίγοι, οι άφαντοι,

άλλη μια φορά το λιοστέφανο να κάνει κύκλους.

Άλλη μια βόλτα στον τροχό να φέρουμε

στους αιώνες που μας έχτισαν,

με τον χρόνο πίσω για στήριγμα.

Στολισμένοι, μ΄ ασίγαστο έρωτα και δίψα

στηρίζουμε τους επόμενους ως το τέλος.

Γεώργιος Τσομπάνογλου